Duvet .

- Każdy ma w sobie morderce - również się roześmiała i ciągle bawiła się poduszką. - Za dużo filmów się naoglądałam, wybacz.

- okejokej, nie ma sprawy - uśmiechnęła się kładąc na poduszkach. poduszkowe lowe - sama ostatnio oglądałam za dużo filmów i mam jakieś dziwne sny, hm - zmarszczyła brwi - ale nie będę się nad tym zastanawiać, mam inne sprawy - machnęla ręką.

- Błagam nie mów mi o snach. Przez kilka dni śni mi się ciągle jeden i ten sam sen. Moja śmierć. Sama nie wiem czy mam się bać czy śmiać - uśmiechnęła się delikatnie, bo to ją przerastało.

- śmierć to oznaka nowego życia, planów, oczekiwań... ale trzeba mieć pod uwagą to co się stało w poprzednim. znaczy brać stare doświadczenia. i, że przyjaciele mają poważne problemy i potrzebują pomocy... - zmarszczyła brwi klepiąc poduszke - kiedyś wierzyłam w sny i znam cały sennik na pamięć - roześmiała się - ale, teraz już w nie po woli przestaje wierzyć.

- Łał, ale wyrecytowałaś - powiedziała z uśmiechem - Ja czasami wierzę, że sny się spełniają. A w senniki... hmm... też czasami. Zazwyczaj me sny nie mają żadnej płęty i są zupełnie nie do zrozumienia.

- referat powiedziałam - roześmiała się wstając aby poprawić tunikę i zaczepić kelnera przy okazji - w każdym razie jak już chyba dziś powiedziałam nie trzeba się przejmować iść dalej, sny czasem się bierze inaczej niż są - uśmiechnęła się i spojrzała na jakiś zegar który tam był czy coś takiego - zaraz chyba będę lecieć... - stwierdziła ze smutkiem i związała włosy.

- Tak, masz rację. - uśmiechnęła się i również wstała - Kurcze szkoda, że musisz już iść... Mam nadzieję że w najbliższym czasie jeszcze się spotkamy.

- hmmm, jutro mogę do ciebie uciec, a jak mi się nie uda to pojutrze na pewno się spotkamy - rzekła, ah i oh, z uśmiechem płacąc za te wszystkie drinki które wypiła i po cichu zastanawiała się jak wróci do domu, samochodem przecież nie, była w stanie wskazującym i co gorsze było to trochę widać. i tak jutro będzie wyglądać jak 1000 nieszcześć, szit.

- Okej. Na mnie zawsze możesz liczyć - powiedziała z uśmiechem i podała kelnerowi banknoty - Podwieść Cię? No tak, mieszkamy w tym samym budynku. - stwierdziła po krótkim namyśle.

- okej, chętnie - uśmiechnęła się i wyszła z klubu nie chwiejąc się ze względu na swój stan ani wysokość obsaców. dojechały i takie inne, bla bla bla, bo moja matka się pluje.
bajos! :**